Er pato, viéndolo bien,
E bruto mui animá;
Poco entiende re cariño,
Nara hai en ér re ejpeciá.
Como a toj loj alimale,
No e menejté lo enseña
A conocé lo alimentos,
Ni en la s’aguas a nará...
Sinembacgo en ello he vijto
Una cosa que anotá:
Er macho cubre a la jembra
Con su bajte naturá;
I luego que en su güevito
La mira amorosa echá,
A su suécte é indiferente
I no lo ayura a sacá!
Eto, orsevando la especies,
Ej un hecho jenerá;
Er gato lo j’izo siempre
I la secpiente marvá;...
Pero hai otroj alimale
Re mui rivecso pensá;
Er palomo, por ejemplo,
Se topa en primé lugá,
Y er hombre poc ciecta cosa
Cuasi en ér tamién etá...
Eta premicia supuejta
Se me antoja preguntá:
¿Poc qué Rió re sí tan grande
No etableció la iguardá?...
Cierra, gusano, tu boca;
No en toro te meta a hablá!...
................................
Er pato rije ar prencipio
Ej un ave materiá;
Pero he vijto en la jembra
Una acion muy racioná:
Jecho re su pluma er nío,
Dura una luna apojtá,
Pasando las re San Peiro,
Muécta re necesirá...
En repué que re su güevo,
Por una causa entrincá,
Saca su lacga familia,
Sale ar agua a la llevá.
Allí la aremeran ello,
Naran, si la ven nará;
Se epurgan cuando se epurga,
Chillan si l’oyen chillá...
Pero ré eta maravilla
No me vengo aquí a ocupá,
Sí der amó re la pata,
Re su aferto sin iguá...
Ete sé, re raza endina,
E poc su s’hijo capá,
Con Rió, si baja der Cielo
A ete pantano, a peleá,
I eto é propio a tora jembra,
Que no e la patas nomá...
Asina e poc lo que agora
He compuejto eta toná,
(Que le rerico a su maire
Poc lo güena tan mentá).
I pongo ar fin ete vecbo
Que nairen puera borrá:
No hai un amó tan inmenso
Como er amó materná;
Sólo en ér nunca se jalla
Ninguna contrarierá,
Ni cosa apena que amacgue
Ar prencipio ni jamá!...
A su s’hijo er veneno
Ocurta la mapaná
Laj s’avipa su ponzoña,
Er riente er lobo vorá!...
¡Oh amó re maire i rivino,
Quién te puriera epresá!...